Ισως τελικά δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη «χωροταξία» – «χωροταξικό» περιέχουν το «ταξικό» μέσα τους. Διότι όσα βεγγαλικά και να ρήξεις και όσα πυροτεχνήματα, όταν η είσοδος της πόλης σου είναι ένας τέτοιος δρόμος, μένεις σε μια περιοχή υπό ανάπτυξη. Μένεις σε έναν δήμο του υπό ανάπτυξη κόσμου. Του τρίτου κόσμου.
Πολύ απλά διότι ο Ανεπτυγμένος Κόσμος βρίσκεται πια σε μια άλλη σφαίρα της ψηφιακής διαχείρισης της μετακίνησης με πράσινες και βιώσιμες εφαρμογές. Πολύ απλά διότι ο Ανεπτυγμένος Κόσμος προωθεί την πεζή τοπική μετακίνηση στην γειτονιά διότι τα ζητήματα πείνας, πολέμων και επιδημιών τα έχει ξεπεράσει και ασχολείται με την υγεία και τα περιβαλλοντικά ζητήματα πια.
Αυτό που παραμένει διαχρονικό και είναι καθαρά ζήτημα βιοχημείας του ανθρώπου είναι η ανάγκη της διάκρισης. Οι άριστοι και οι μέτριοι, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και οι υπάλληλοι, οι κάτοικοι καλών και υποβαθμισμένων περιοχών. Τα στοιχεία της περιοχής που μένεις, (πεζοδρόμια, πράσινο, σχολεία, υποδομές υγείας, πολιτική προστασία, θόρυβος, αθλητικές υποδομές) σε προσδιορίζουν ταξικά.
Και η συνειδησιακή απασχόληση σε προσδιορίζει ταξικά. Με τις τέχνες, τον εθελοντισμό, το περιβάλλον, την φιλοσοφία, ασχολούνται όσοι έχουν ελεύθερο χρόνο. Αυτοί δηλαδή που έχουν περίσσευμα χρόνου αναπαραγωγής της εργατικής τους δύναμης. Οι υπόλοιποι δουλεύουν για να καταναλώνουν. Και επειδή αρκετοί από αυτούς καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες προϊόντων ονομάζονται μεσαία τάξη για λόγους αναπαραγωγής του πολιτικού συστήματος. Και αυτοί στριμώχνονται σε περιοχές κατανάλωσης με κύριο χαρακτηριστικό την εξυπηρέτηση του Ι.Χ.
Σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρντ, ένας άνθρωπος χρειάζεται περίπου 25 τετραγωνικά μέτρα γης για χώρο κατοικίας. Για να αναπαραχθεί όμως η εργατική του δύναμη και να επιβιώσει χρειάζεται και άλλα 10 τ.μ. για χώρο εργασίας και άλλα 25 τετραγωνικά για χώρο στάθμευσης αυτοκινήτου μαζί με τους χώρους ελιγμού και πρόσβασης και αν το αυτοκίνητο χρησιμοποιείται για τις μετακινήσεις από και προς την εργασία, για έναν μέσο συντελεστή πληρότητας 1,15 προκύπτουν 45 τετραγωνικά ανά άτομο για στάθμευση. Συνεπώς ο μετακινούμενος μέσος εργαζόμενος άνθρωπος χρειάζεται 80 τετραγωνικά. 320% παραπάνω τετραγωνικά που θα τα πληρώσει με τον αντίστοιχο χρόνο εργασίας για να τα καταναλώσει.
Αν συνυπολογίσουμε και τα έξοδα αγοράς και συντήρησης του αυτοκινήτου τότε του μένει ελάχιστος ελεύθερος χρόνος.
Η πυκνότητα λοιπόν των Ι.Χ. και η έκταση των χώρων στάθμευσης σε κοινόχρηστους χώρους προσδιορίζει και τη ταξική κατηγοριοποίηση των ανθρώπων. Δρόμοι χωρίς μεγάλα και ευρύχωρα πεζοδρόμια σημαίνει περιοχή που κατοικείται από ανθρώπους της μεσαίας τάξης που αγωνίζονται καθημερινά και εργάζονται για να μπορέσουν να καταναλώσουν τεράστιες ποσότητες προϊόνων που τις χρειάζονται για την αναπαραγωγή της εργατικής τους δύναμης χωρίς να τους μένει ελεύθερος χρόνος.
#ποιοτηταζωης
Η ψηφιακή μετάβαση για τους δήμους είναι μια υπόθεση πολύ υποτιμημένη και περιορισμένη από τους αιρετούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τα εργαλεία και οι προοπτικές που ανοίγονται ξεπερνούν την ανθρώπινη φαντασία. Η υπολογιστική αξία της Διαπληροφοριακής Διακυβέρνησης είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να λύσει σχεδόν κάθε πρόβλημά ενός δήμου. Ισως απαιτείται και ολόκληρο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα για την ψηφιακή μετάβαση κάθε δήμου. Σίγουρα όμως χρειάζεται ένας ειδικός συνεργάτης για να κάνει τη μετάφραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου