Ζούμε σήμερα με τον φόβο του κορονωϊού, την ακραία μορφή της κατασκευής του πολιτικού γεγονότος και της χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Η κοινή γνώμη παρακολουθεί έγκλειστη και έντρομη απευθείας καθημερινά στις έξι την εξέλιξη των κρουσμάτων και των θανάτων.
Η κυβέρνηση καθημερινά κατασκευάζει ένα κλίμα ανασφάλειας και αμφιβολίας για την έκβαση των πραγμάτων στο χώρο της υγείας του πληθυσμού.
Αυτό όμως το κλίμα δεν έχει πραγματικό έδαφος. Από τη στιγμή που ελήφθησαν μέτρα σκληρής απαγόρευσης των μετακινήσεων, τα περιθώρια μετάδοσης και εξάπλωσης του ιού είναι πάρα πολύ περιορισμένα.
Αν και καθημερινά καλλιεργείται μία διακύβευση επιβίωσης, στην ουσία με τον περιορισμό των μετακινήσεων, τέτοιο στοίχημα δεν υφίσταται πια.
Το στοίχημα τώρα περνάει στην οικονομία. Αυτά τα μέτρα (και όχι ο ιός) πλήττουν άμεσα το 50%, τουλάχιστον, των ελληνικών επιχειρήσεων με τζίρο 6,5 δισ. Ευρώ,
οι οποίες απασχολούν 1,4 εκατομμύριο εργαζόμενους που θα λάβουν στις αρχές Απριλίου την αποζημίωση των 800 ευρώ, και το συνολικό κόστος της οποίας θα φθάσει τα 2 δισ. ευρώ.
Ανυπολόγιστη βέβαια είναι η ζημιά και των επιχειρήσεων που δεν πλήττονται άμεσα αλλά από την μείωση της κίνησης και τον φόβο του καταναλωτικού κοινού ή από την διακοπή των προμηθειών από το εξωτερικό.
Παράλληλα η λήψη των υποστηρικτικών μέτρων όπως χρηματοδότηση των επιχειρήσεων με τη μορφή επιστρεπτέας προκαταβολής, χορήγηση νέων επιχειρηματικών δανείων, δημιουργία εγγυοδοτικού μηχανισμού, αύξηση των πόρων του Ταμείου Επιχειρηματικότητας, επιδότηση επιτοκίου ενήμερων επιχειρηματικών δανείων, μείωση του Φ.Π.Α. στο 6% σε κάποια προϊόντα, αναστολή της αναθεώρησης ΕΝΦΙΑ, κ.α υπολογίζεται ότι θα περάσει τα 8 δις.
Και αυτά όλα για το πρώτο δίμηνο της κρίσης. Το πρώτο δίμηνο αποκλειστικά και μόνο λόγω λήψης μέτρων. Λόγω του ότι το υπάρχον υγειονομικό σύστημα δεν μπορεί ή ότι εκτιμάται ότι δεν μπορεί να αντέξει χαλαρότερα μέτρα.
Και εδώ είναι το πραγματικό στοίχημα της κυβέρνησης σε σχέση με την λήψη των μέτρων. Το εύκολο είναι με μια απόφαση να διακόψεις την κυκλοφορία των προσώπων άρα και του ιού. Το δύσκολο είναι να μην καταστρέψεις ταυτόχρονα και την οικονομία. Να λάβεις δηλαδή το ελάχιστο των μέτρων έτσι ώστε η οικονομία να πάθει την λιγότερη ζημιά.
Η κυβέρνηση λοιπόν, δεν πρέπει να αξιολογηθεί, όπως επιδιώκει, στο πόσα θύματα θα έχει, αυτό είναι θέμα της ιατρικής επιστήμης από την στιγμή που διακόπηκε η κυκλοφορία προσώπων και εμπορευμάτων. Η κυβέρνηση θα πρέπει να αξιολογηθεί στις επιπτώσεις της οικονομίας μετά τα μέτρα που πήρε.
Μήπως αυτά τα 8 ή 10 δις ή και 15 θα έπρεπε να πέσουν στο σύστημα υγείας χωρίς να διακοπεί η λειτουργία της οικονομίας; Μήπως τα μέτρα θα έπρεπε να είναι πολύ πιο χαλαρά και να αναπτυχθούν παράλληλα άλλες συμπληρωματικές δομές υγείας που θα αντιμετώπιζαν την ασθένεια κλινικώς;
Μήπως η απαγόρευση των μετακινήσεων θα έπρεπε να επιβληθεί μόνο σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμών, έτσι ώστε γρήγορα να νοσήσουν και να αναπτύξουν αντισώματα οι υπόλοιπες έτσι ώστε να σταματήσει η μετάδοση;
Μήπως η κρίση του κορωνοϊού θα ήταν η ευκαιρία το σύστημα υγείας να περάσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με μια πολύ γενναία χρηματοδότηση και να το διαχειριστούν τοπικά και κατά περίπτωση ανά περιοχή; Να σημειώσω εδώ ότι το Υπουργείο Εσωτερικών έχει συστήσει από τον Ιανουάριο ειδική επιτροπή μεταβίβασης αρμοδιοτήτων στους δήμους, όπου σύμφωνα με το πλάνο θα εφάρμοζε πρώτη πιλοτική μεταβίβαση το σύστημα υγείας τον Ιούλιο.
Μήπως υπάρχουν και άλλα πολύ διαφορετικά και ίσως αντισυμβατικά μέτρα που θα μπορούσε να λάβει η κυβέρνηση προκειμένου να προστατεύσει την οικονομία; Π.χ. απόλυτο κλείσιμο όλων των δημόσιων υπηρεσιών από την πρώτη μέρα και ταυτόχρονη ανάπτυξη υπερσύγχρονου λογισμικού για την επικοινωνία με τους πολίτες ;
ΗΠΑ και Βρετανία στην αρχή και άλλες χώρες δίστασαν να πάρουν μέτρα. Ακριβώς επειδή γνώριζαν ότι η υπόθεση αυτή θα δημιουργούσε άλλα, ίσως πολύ μεγαλύτερα προβλήματα.
Στην Ευρώπη, με το εμβόλιο έχουμε κάθε χρόνο 60.000 νεκρούς από την γρίπη, χωρίς να ανοίγει ρουθούνι. Στην περίπτωση του κορωνοϊού παρουσιάστηκε ένα ακραίο ειδησεογραφικό γεγονός τρόμου. Ισως κάτι να γνωρίζουν οι κυβερνήσεις που δεν το γνωρίζει ο κόσμος. Ισως πάλι όλος αυτός ο πανικό να κατασκευάστηκε. Δεν εννοώ την κατασκευή του ιού, εννοώ την κατασκευή του τρόμου. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο καπιταλισμός χρειαζόταν ένα τέτοιο σοκ για να φύγει από την δίνη των απανωτών επαναλαμβανόμενων κρίσεων. Οι οικονομίες είχαν ανάγκη από καταστροφή και επανεκκίνηση. Ο κορωνοιός ήταν η ευκαιρία που περιμένανε.
Μην ξεχνάμε ότι το ότι όλο φαινόμενο ευνοεί απόλυτα τα ΜΜΕ που διαμορφώνουν το κλίμα. Αύξησε τρελά τα νούμερά τους και τα ισχυροποίησε απέναντι στον πολιτικό κόσμο και τις τράπεζες.
Κανείς δεν μπορεί να κρίνει, αν δεν δει την τελική εικόνα. Αν δεν νοσήσει το 60% τουλάχιστον του πληθυσμού, ή αν δεν βγει το εμβόλιο έτσι ώστε να επανέλθουμε στην κανονικότητας από υγειονομικής απόψεως και να μετρήσουμε τα πραγματικά θύματα του ιού και αν δεν δούμε την κατάσταση της οικονομίας, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα.
Αυτό που μπορούμε να πούμε τώρα είναι ότι η κυβέρνηση προσέφυγε στην απόφαση των απολύτως ακραίων μέτρων που εξασφαλίζουν μια πολύ χαμηλή ροή περίθαλψης.
Στην συνέχεια θα μετρήσουμε χρεωκοπίες, ανέργους, άστεγους, χρέη, αυτοκτονίες, απομάκρυνση από το όνειρο της ανάπτυξης, δημοσιονομικό έλλειμμα και πολλά άλλα και τότε θα βγάλουμε το συμπέρασμα.
Και βέβαια μπορούμε να αξιολογήσουμε από τώρα το Εθνικό μας Σύστημα Υγείας: έπρεπε να κλείσουν τα πάντα, να διαλυθούν τα πάντα για να μπορέσει να αντέξει το ΕΣΥ. Μέχρι εκεί ήταν οι δυνατότητες του να υποστηρίξει υγειονομικά την κοινωνία. Δεν θα άντεχε ούτε 10 μέρες την εξάπλωση ενός ιού.
Αυτό που ίσως μπορούμε να υπολογίσουμε από τώρα είναι η επένδυση που θα απαιτούσε ένα καλύτερο σύστημα υγείας, σε σύγκριση με τα μέτρα στήριξης που θα παρθούν για να επιβιώσουμε οικονομικά.
Επίσης ένα ακόμη καλό στοιχείο που θα πρέπει να μετρήσουμε είναι το πόσοι πίστευαν στην μείωση του κράτους πριν το κορωνοϊό και πόσοι μετά.
https://www.bbc.com/news/business-51706225
Coronavirus: A visual guide to the economic impact
Η κοινή γνώμη παρακολουθεί έγκλειστη και έντρομη απευθείας καθημερινά στις έξι την εξέλιξη των κρουσμάτων και των θανάτων.
Η κυβέρνηση καθημερινά κατασκευάζει ένα κλίμα ανασφάλειας και αμφιβολίας για την έκβαση των πραγμάτων στο χώρο της υγείας του πληθυσμού.
Αυτό όμως το κλίμα δεν έχει πραγματικό έδαφος. Από τη στιγμή που ελήφθησαν μέτρα σκληρής απαγόρευσης των μετακινήσεων, τα περιθώρια μετάδοσης και εξάπλωσης του ιού είναι πάρα πολύ περιορισμένα.
Αν και καθημερινά καλλιεργείται μία διακύβευση επιβίωσης, στην ουσία με τον περιορισμό των μετακινήσεων, τέτοιο στοίχημα δεν υφίσταται πια.
Το στοίχημα τώρα περνάει στην οικονομία. Αυτά τα μέτρα (και όχι ο ιός) πλήττουν άμεσα το 50%, τουλάχιστον, των ελληνικών επιχειρήσεων με τζίρο 6,5 δισ. Ευρώ,
οι οποίες απασχολούν 1,4 εκατομμύριο εργαζόμενους που θα λάβουν στις αρχές Απριλίου την αποζημίωση των 800 ευρώ, και το συνολικό κόστος της οποίας θα φθάσει τα 2 δισ. ευρώ.
Ανυπολόγιστη βέβαια είναι η ζημιά και των επιχειρήσεων που δεν πλήττονται άμεσα αλλά από την μείωση της κίνησης και τον φόβο του καταναλωτικού κοινού ή από την διακοπή των προμηθειών από το εξωτερικό.
Παράλληλα η λήψη των υποστηρικτικών μέτρων όπως χρηματοδότηση των επιχειρήσεων με τη μορφή επιστρεπτέας προκαταβολής, χορήγηση νέων επιχειρηματικών δανείων, δημιουργία εγγυοδοτικού μηχανισμού, αύξηση των πόρων του Ταμείου Επιχειρηματικότητας, επιδότηση επιτοκίου ενήμερων επιχειρηματικών δανείων, μείωση του Φ.Π.Α. στο 6% σε κάποια προϊόντα, αναστολή της αναθεώρησης ΕΝΦΙΑ, κ.α υπολογίζεται ότι θα περάσει τα 8 δις.
Και αυτά όλα για το πρώτο δίμηνο της κρίσης. Το πρώτο δίμηνο αποκλειστικά και μόνο λόγω λήψης μέτρων. Λόγω του ότι το υπάρχον υγειονομικό σύστημα δεν μπορεί ή ότι εκτιμάται ότι δεν μπορεί να αντέξει χαλαρότερα μέτρα.
Και εδώ είναι το πραγματικό στοίχημα της κυβέρνησης σε σχέση με την λήψη των μέτρων. Το εύκολο είναι με μια απόφαση να διακόψεις την κυκλοφορία των προσώπων άρα και του ιού. Το δύσκολο είναι να μην καταστρέψεις ταυτόχρονα και την οικονομία. Να λάβεις δηλαδή το ελάχιστο των μέτρων έτσι ώστε η οικονομία να πάθει την λιγότερη ζημιά.
Η κυβέρνηση λοιπόν, δεν πρέπει να αξιολογηθεί, όπως επιδιώκει, στο πόσα θύματα θα έχει, αυτό είναι θέμα της ιατρικής επιστήμης από την στιγμή που διακόπηκε η κυκλοφορία προσώπων και εμπορευμάτων. Η κυβέρνηση θα πρέπει να αξιολογηθεί στις επιπτώσεις της οικονομίας μετά τα μέτρα που πήρε.
Μήπως αυτά τα 8 ή 10 δις ή και 15 θα έπρεπε να πέσουν στο σύστημα υγείας χωρίς να διακοπεί η λειτουργία της οικονομίας; Μήπως τα μέτρα θα έπρεπε να είναι πολύ πιο χαλαρά και να αναπτυχθούν παράλληλα άλλες συμπληρωματικές δομές υγείας που θα αντιμετώπιζαν την ασθένεια κλινικώς;
Μήπως η απαγόρευση των μετακινήσεων θα έπρεπε να επιβληθεί μόνο σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμών, έτσι ώστε γρήγορα να νοσήσουν και να αναπτύξουν αντισώματα οι υπόλοιπες έτσι ώστε να σταματήσει η μετάδοση;
Μήπως η κρίση του κορωνοϊού θα ήταν η ευκαιρία το σύστημα υγείας να περάσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με μια πολύ γενναία χρηματοδότηση και να το διαχειριστούν τοπικά και κατά περίπτωση ανά περιοχή; Να σημειώσω εδώ ότι το Υπουργείο Εσωτερικών έχει συστήσει από τον Ιανουάριο ειδική επιτροπή μεταβίβασης αρμοδιοτήτων στους δήμους, όπου σύμφωνα με το πλάνο θα εφάρμοζε πρώτη πιλοτική μεταβίβαση το σύστημα υγείας τον Ιούλιο.
Μήπως υπάρχουν και άλλα πολύ διαφορετικά και ίσως αντισυμβατικά μέτρα που θα μπορούσε να λάβει η κυβέρνηση προκειμένου να προστατεύσει την οικονομία; Π.χ. απόλυτο κλείσιμο όλων των δημόσιων υπηρεσιών από την πρώτη μέρα και ταυτόχρονη ανάπτυξη υπερσύγχρονου λογισμικού για την επικοινωνία με τους πολίτες ;
ΗΠΑ και Βρετανία στην αρχή και άλλες χώρες δίστασαν να πάρουν μέτρα. Ακριβώς επειδή γνώριζαν ότι η υπόθεση αυτή θα δημιουργούσε άλλα, ίσως πολύ μεγαλύτερα προβλήματα.
Στην Ευρώπη, με το εμβόλιο έχουμε κάθε χρόνο 60.000 νεκρούς από την γρίπη, χωρίς να ανοίγει ρουθούνι. Στην περίπτωση του κορωνοϊού παρουσιάστηκε ένα ακραίο ειδησεογραφικό γεγονός τρόμου. Ισως κάτι να γνωρίζουν οι κυβερνήσεις που δεν το γνωρίζει ο κόσμος. Ισως πάλι όλος αυτός ο πανικό να κατασκευάστηκε. Δεν εννοώ την κατασκευή του ιού, εννοώ την κατασκευή του τρόμου. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο καπιταλισμός χρειαζόταν ένα τέτοιο σοκ για να φύγει από την δίνη των απανωτών επαναλαμβανόμενων κρίσεων. Οι οικονομίες είχαν ανάγκη από καταστροφή και επανεκκίνηση. Ο κορωνοιός ήταν η ευκαιρία που περιμένανε.
Μην ξεχνάμε ότι το ότι όλο φαινόμενο ευνοεί απόλυτα τα ΜΜΕ που διαμορφώνουν το κλίμα. Αύξησε τρελά τα νούμερά τους και τα ισχυροποίησε απέναντι στον πολιτικό κόσμο και τις τράπεζες.
Κανείς δεν μπορεί να κρίνει, αν δεν δει την τελική εικόνα. Αν δεν νοσήσει το 60% τουλάχιστον του πληθυσμού, ή αν δεν βγει το εμβόλιο έτσι ώστε να επανέλθουμε στην κανονικότητας από υγειονομικής απόψεως και να μετρήσουμε τα πραγματικά θύματα του ιού και αν δεν δούμε την κατάσταση της οικονομίας, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα.
Αυτό που μπορούμε να πούμε τώρα είναι ότι η κυβέρνηση προσέφυγε στην απόφαση των απολύτως ακραίων μέτρων που εξασφαλίζουν μια πολύ χαμηλή ροή περίθαλψης.
Στην συνέχεια θα μετρήσουμε χρεωκοπίες, ανέργους, άστεγους, χρέη, αυτοκτονίες, απομάκρυνση από το όνειρο της ανάπτυξης, δημοσιονομικό έλλειμμα και πολλά άλλα και τότε θα βγάλουμε το συμπέρασμα.
Και βέβαια μπορούμε να αξιολογήσουμε από τώρα το Εθνικό μας Σύστημα Υγείας: έπρεπε να κλείσουν τα πάντα, να διαλυθούν τα πάντα για να μπορέσει να αντέξει το ΕΣΥ. Μέχρι εκεί ήταν οι δυνατότητες του να υποστηρίξει υγειονομικά την κοινωνία. Δεν θα άντεχε ούτε 10 μέρες την εξάπλωση ενός ιού.
Αυτό που ίσως μπορούμε να υπολογίσουμε από τώρα είναι η επένδυση που θα απαιτούσε ένα καλύτερο σύστημα υγείας, σε σύγκριση με τα μέτρα στήριξης που θα παρθούν για να επιβιώσουμε οικονομικά.
Επίσης ένα ακόμη καλό στοιχείο που θα πρέπει να μετρήσουμε είναι το πόσοι πίστευαν στην μείωση του κράτους πριν το κορωνοϊό και πόσοι μετά.
https://www.bbc.com/news/business-51706225
Coronavirus: A visual guide to the economic impact
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου