Τέλος το κράτος πρέπει να εξελίσσεται και να μετατρέπει σε κοινό πόρο κάθε βασική ανάγκη των σύγχρονων πολιτών.
To κράτος είναι οργανωμένη πολιτική οντότητα που κατέχει το μονοπώλιο της χρήσης νόμιμης εξουσίας σε μια καθορισμένη γεωγραφική περιοχή. Ένα κράτος περιλαμβάνει ένα σύνολο οργανισμών (Δημόσιας Διοίκηση) οι οποίοι έχουν τη δικαιοδοσία να φτιάχνουν και να επιβάλλουν τους κανόνες εκείνους οι οποίοι κυβερνούν τον πληθυσμό μίας κοινωνίας μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια.
Το κράτος όπως το αντιλαμβάνονται οι πολίτες είναι ένα σύνολο κανόνων και μηχανισμών σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια που έχει σκοπό να τους οργανώνει για να τηρούν μεταξύ τους κανόνες συνύπαρξης, να τους εξυπηρετεί σε μη εμπορικές ανάγκες και να τους προστατεύει από κάθε είδους απειλή.
Ομως το κράτος δημιουργήθηκε από την στιγμή που ο άνθρωπος συγκροτεί τις πρώτες πρωτόγονες αγροτικές κοινωνίες, και άρχισε να παράγει πλεόνασμα των αγαθών και να δημιουργεί το εμπόριο για να πουλά αυτά τα αγαθά.
Ετσι το κράτος -κατά τον Ένγκελς- είναι προϊόν της κοινωνίας σε ορισμένη βαθμίδα εξέλιξης. Είναι η "...ομολογία ότι η κοινωνία αυτή μπερδεύτηκε σε μια αξεδιάλυτη αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό της, ότι διασπάστηκε σε ασυμφιλίωτες αντιθέσεις που είναι ανήμπορη να παραμερίσει.
Το κράτος όπως λειτουργεί σήμερα λοιπόν στην ουσία διευθετεί τις αντιθέσεις μεταξύ των ανθρώπων σε μια κοινωνία συμβίωσης. Αυτή η εξισορρόπηση της καταστολής έρχεται ως αντάλλαγμα στην εξασφάλιση των δικαιωμάτων, της ασφάλειας, και των ευκαιρίες του για μια δημιουργική προσωπική πορεία.
Το κράτος στην ουσία έρχεται να διευθετήσει με κοινώς αποδεκτούς κανόνες την διαχείριση των κοινών πόρων αμβλύνοντας τις αντιθέσεις.
Πρώτα από όλα λοιπόν το κράτος εξουσιοδοτείται από τους πολίτες να διαχειριστεί τους κοινούς πόρους μέσω της δημόσιας διοίκησης και όχι να μεταβιβάσει σε τρίτους ιδιώτες, αυτούς του πόρους. Και αυτό για τον πολύ απλό λόγο ότι το κράτος εξουσιοδοτείται να διαχειριστεί προς όφελος όλων, όσα ανήκουν σε όλους, και έχουν κοινό δικαίωμα πρόσβασης. Οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση λοιπόν που σημαίνει κέρδος από υπεραξία, ταυτόχρονα εμπορευματοποιεί, δηλαδή βάζει τον πολίτη να πληρώσει για κάτι που του ανήκει.
Αρα οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση κοινών πόρων αποτελεί κατάχρηση εξουσίας και παραβίαση της εξουσιοδότησης.
Το κράτος εξουσιοδοτείται από τους πολίτες να διαχειριστεί τους κοινούς πόρους για να έχει καλύτερη αποτελεσματικότητα στην ίση και δίκαιη κατανομή. Αν δεν μπορεί να το κάνει, οφείλει να τους επιστρέψει στους πολίτες. Αρα εδώ δημιουργούνται κοινωνικοί σχηματισμοί (Κοινωνία των πολιτών) που αναλαμβάνουν αυτοί να διαχειριστούν τους κοινούς πόρους προς όφελος όλων αντί του κράτους.
Και ποιοι είναι οι κοινοί πόροι;
Κατ΄αρχήν είναι οι προφανείς: Περιβάλλον, άγρια φύση, νερό έδαφος, υπέδαφος, αέρας, θάλασσα κάθε μη ιδιωτικός χώρος.
Ομως η εξελιγμένη κοινωνία αναγνωρίζει και ένα ακόμη σύνολο κοινών πόρων μέσα από την παραδοχή του δικαιώματος για κάθε πολίτη που γεννιέται. Ελευθερία, ασφάλεια, παιδεία, ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες, υγεία, επικοινωνίες, μεταφορές, ενέργεια, τεχνολογία, διαδίκτυο, πληροφορίες, δεδομένα κλπ. Μια σειρά αναγκών που σήμερα αναγνωρίζει η εξελιγμένη και σύγχρονη κοινωνία, για κάθε άνθρωπο ότι πρέπει να ικανοποιούνται.
Ομως υπάρχει και μια νέα γενιά αναγκών όπως η στέγη και η εργασία, η προστασία του καταναλωτή, η υγιεινή διατροφή που η κοινωνία σε μια περαιτέρω εξέλιξή της, αναγνωρίζει ότι και αυτές πρέπει να ικανοποιούνται ως δικαίωμα διότι σε διαφορετική περίπτωση η έλλειψη τους δημιουργεί έντονα κοινωνικά προβλήματα και δυσλειτουργίες γενικού αντίκτυπου.
Από τα παραπάνω λοιπόν εξάγονται τα εξής συμπεράσματα:
Το κράτος και η δημόσια διοίκηση έχουν λόγω ύπαρξης μόνο αν μπορούν να εξασφαλίσουν περιβάλλον, ασφάλεια, φυσικούς πόρους, παιδεία κλπ στους πολίτες.
Το κράτος έχει εξουσιοδοτηθεί να διαχειριστεί τους κοινούς πόρους μόνο για να τους διαχειριστεί καλύτερα. Αν δεν μπορεί να το κάνει πρέπει να τους επιστρέψει στους πολίτες και όχι να τους μετατρέψει σε εμπόρευμα και να τους μεταπωλήσει. Οι κοινοί πόροι έχουν παραχωρηθεί δεν έχουν μεταβιβαστεί και δεν υπάρχει δικαίωμα μεταπώλησης.
Τρίτον όσο η κοινωνία εξελίσσεται, ταυτόχρονα πρέπει να εξελίσσεται και το κράτος και να αναγνωρίζει σε κάθε πολίτη το δικαίωμα της πρόσβασης σε περισσότερες υπηρεσίες που θα του ικανοποιούν ακόμη περισσότερες βασικές του ανάγκες αυτοδίκαια.
Συνεπώς
1. Η δημόσια διοίκηση όχι μόνο πρέπει να προστατεύει νομικά το Περιβάλλον αλλά και λειτουργικά υιοθετώντας πράσινες συβάσεις (έργα, προμήθειες και υπηρεσίες) που να είναι φιλικά προς το περιβάλλον και να ενισχύει την πράσινη οικονομία με κίνητρα πράσινων επενδύσεων.
Πρωτίστως πρέπει να εξασφαλίσει τον δημόσιο χαρακτήρα της διαχείρισης των αποβλήτων που ευθύνονται για την Κλιματική Κρίση.
2. Η Δημόσια Διοίκηση για το ξεπέρασμα των δυσλειτουργιών της όχι μόνο πρέπει να διασφαλίζει τον δημόσιο χαρακτήρα των κοινών πόρων, αλλά να επιδιώκει την ανάπτυξη εταιρικής σχέσης με την κοινωνία των πολιτών.
3. Η Δημόσια Διοίκηση πρέπει να είναι διάφανη, ανοιχτή στην κοινωνία και επιδεκτική στην καθημερινή αξιολόγηση από αυτήν.
4. Το Κράτος πρέπει να είναι ένας οργανισμός όχι μόνο ίσιος και ισοβαρής προς όλους, αλλά να εξασφαλίζει σε όλους ίση προστασία, ασφάλεια, υγεία και παιδεία κλπ. Σημαντική είναι η εγκαθίδρυση όρων πλήρως ανεξάρτητης και αμερόληπτης δικαιοσύνης εντελώς δωρεάν ή αναλογικώς σύμφωνα με τις οικονομικές δυνάμεις, για όλους.
5. Το Κράτος πρέπει να αναγνωρίζει πλήρως το δικαίωμα της διαχείρισης των τοπικών υποθέσεων στις τοπικές κοινωνίες και την αυτοτέλειά τους στην βάση μιας εταιρικής σχέσης.
6. Η Δημόσια Διοίκηση πρέπει να διαχειρίζεται κατ΄αποκλειστικότητα προσωπικά και στατιστικά δεδομένα για την καλύτερη παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες, αλλά να τα προστατεύει και να αποκλείει κάθε ενδεχόμενο ιδιωτικής χρήσης και εμπορευματοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου