Αυτή είναι μια νεοφιλελεύθερη αντίληψη που υποστηρίζεται από μια ομάδα Αμερικανικών Πανεπιστημίων και διαχωρίζει ουσιαστικά το Αμερικάνικο από το Ευρωπαϊκό Κράτος Πρόνοιας. Στην Αμερική η Κοινωνική Πρόνοια εξαντλείται στην Φιλανθρωπία. Στην Ευρώπη η Κοινωνική Πολιτική είναι δικαίωμα και κεκτημένο κάθε ανθρώπου.
Στην Ευρώπη η ασφάλιση εργοδότη και εργαζόμενου είναι υποχρεωτική διότι το Κράτος Πρόνοιας προστατεύει τους πάντες καθώς το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο μεριμνά πάνω από όλα για την Κοινωνική Συνοχή. Ακόμη και ο πλουσιότερος Ευρωπαίος Πολίτης πρέπει να είναι προστατευμένος και ασφαλισμένος καθώς η διάρκεια του πλούτου του είναι επισφαλής.
Ο δεύτερος μεγάλος διαχωρισμός μεταξύ του νεοφιλελεύθερου Αμερικάνικου μοντέλου και του Ευρωπαϊκού Κράτους Πρόνοιας είναι ο αναδιανεμητικός χαρακτήρας. Παίρνεις δηλαδή από το περίσσευμα των πλουσιότερων και το παρέχεις ως κάλυψη στους οικονομικά ασθενέστερους. Γι αυτό οι πλουσιότεροι πληρώνουν πολλά και οι φτωχότεροι λιγότερα.
Σήμερα λοιπόν ζούμε σε μια ραγδαία υποχώρηση του Ευρωπαϊκού Κράτους Πρόνοιας και μια τάση λογιστικοποίησης ή αδυναμίας επιβίωσης του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Δεν θα αναλύσω ούτε το ορθό, ούτε τους λόγους της υποχώρησης αυτής.
Το ζήτημα είναι ότι περάσαμε πια σε μια εποχή όπου η Τοπική Αυτοδιοίκηση καλείται να συμπληρώσει τις τρύπες που αφήνει σιγά - σιγά πίσω του το Ευρωπαϊκό Κράτος Πρόνοιας που αποχωρεί.
Αυτό συνέβει με τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, τους Παιδικούς Σταθμούς, τα Δημοτικά Ιατρεία με σκοπό την πρόληψη και την παρακολούθηση του οικογενειακού ιατρικού φακέλου, και προσφάτως με τις δομές Φτώχειας (Κοινωνική Παντοπωλεία, Φαρμακεία κλπ) και συνεχώς εξελίσσεται με τα ΚΕΠ Υγείας, τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης και για ΑμεΑ, τα Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου κλπ. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση καλείται να καλύψει όλο και περισσότερα κομμάτια της Κοινωνικής Πρόνοιας με αιχμή στην Ψηφιακή Ολοκληρωμένη Φροντίδα Υγείας και στην Ενεργό Γήρανση που θα αποτελέσει σε πολύ λίγο βασικό ξεχωριστό κομμάτι μέριμνας της Γηραιάς Ηπείρου.
Τρία λοιπόν είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουν οι Ευρωπαϊκοί Δήμοι στο θέμα του κοινωνικού τους χαρακτήρα.
1) Κοινωνική Πολιτική για όλους
2) Αναδιανεμητικό Χαρακτήρα στην κοστολόγηση των υπηρεσιών
3) Επανένταξη – Ενεργός Γήρανση
Η Κοινωνική Πολιτική δεν πρέπει να είναι σε καμία περίπτωση δωρεάν και αυτό εκτός από αναγκαία συνθήκη βιωσιμότητας, αποτελεί και θεμελιώδη αξία κοινωνικής δικαιοσύνης.
Κάθε δομή ή δράση κοινωνικής πολιτικής ενός δήμου πρέπει να απευθύνεται ανεξαιρέτως σε όλους τους δημότες.
Παράλληλα η Κοινωνική Πολτική ενός δήμου δεν πρέπει να προσβλέπει στην ιδρυματοποίηση δηλαδή στην αδρανοποίηση που προκαλεί η συνεχής παροχή βοηθημάτων, αλλά στην ενίσχυση και κατάρτιση των οικονομικά εξαντλημένων με σκοπό την Επανένταξή στο χώρο του Ενεργού Πληθυσμού καθώς και στην Τρίτη Ηλικία στην Ενεργό Γήρανση μέσω της Δια Βίου Μάθησης και του Εθελοντισμού.
Κλασικό παράδειγμα κακής πρακτικής των δήμων τα ΚΑΠΗ. Οργανισμοί με μέλη και μάλιστα χωρίς κοινωνικοοικονομικά κριτήρια για την εγγραφή και με δραστηριότητες που ως επί το πλείστον δεν πατάνε σε καμία βάση καθολικών κοινωνικών αναγκών. Οργανισμοί που ξεκινούν από πολύ ψηλά στην πυραμίδα των κοινωνικών αναγκών της τρίτης ηλικίας με πολύ περιορισμένη βάση.
Τα δημοτικά τέλη επίσης. Χωρίς κοινωνικοοικονομικά κριτήρια στη μεγάλη βάση.
Τα κοινωνικά επιδόματα και οι δομές φτώχειας αποτελούν άλλη μια στρευλή αντιμετώπιση της κοινωνικής πολιτικής αφού καλλιεργούν με απόλυτο τρόπο την ιδρυματοποίηση και δεν έχουν καμία απολύτως πρόβλεψη ή διαδικασία επανένταξης. Ο πλήρης διαχωρισμός στην πράξη και στην συνείδηση των δομών φτώχειας από τις δράσεις τοπικής ανάπτυξης, δημιουργεί συνθήκες εξάρτησης και εξαθλίωσης της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.
Βασικό εργαλείο σωστής Κοινωνικής Πολιτικής των περιθωριοποιημένων ατόμων αποτελεί η Κυκλική Οικονομία και οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις.
Η πρόληψη, η ιατρική συμβουλευτική και πολύ περισσότερο η ενεργός γήρανση σε μια ψηφιακή εποχή, η επανένταξη και ο αναδιανεμητικός χαρακτήρας της Δημοτικής Κοινωνικής Πολιτικής, πρέπει να είναι τα απαραίτητα συστατικά στοιχεία στους σχεδιασμούς ενός δήμου που θέλει πραγματικά να υποδεχθεί δημιουργικά το άμεσο μέλλον και τον νέο του ρόλο.
Και τέλος το βασικό στοιχείο σχεδιασμού της Κοινωνικής Πολιτικής ενός δήμου πρέπει να είναι η Βιωσιμότητα. Το Σύστημα πρέπει να περιλαμβάνει ένα λελογισμένο διαρκές έσοδο από τους βασικούς προϋπολογισμούς που θα πρέπει ξεχωριστά να επιστρέφεται σε όλους τους δημότες και παράλληλα να διαθέτει μηχανισμούς εσόδων που να παράγουν ανταλλακτική υπεραξία.
Διαβάστε και τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Περιφερειών για την Ψηφιακή Εποχή στην Υγεία.
Διαβάστε και τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Περιφερειών για την Ψηφιακή Εποχή στην Υγεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου