Διάβαζα λοιπόν αυτήν την εβδομάδα τα σχόλια για την υπόθεση τον θανάτου του ανέγγιχτου από πυρά αστυνομικών στο Πέραμα. Αθίγγανος θα πει ανέγγιχτος. Τα Social Media προσφέρουν αυτήν την χαρά και την δυνατότητα να ακτινογραφείς την κοινωνία real time και να παρατηρείς τις αντιδράσεις της απέναντι στις εικόνες.
Το συμπέρασμα είναι ότι η κοινωνία βρίσκεται πολύ μακριά από την αποδοχή και της επίσημης λειτουργίας και του κατοχυρωμένου ρόλου των θεσμών. Δεν γνωρίζει γιατί υπάρχει δικαιοσύνη, τι σημαίνει κοινωνιολογική προσέγγιση, ανθρωπολογία, τι ρόλο παίζει η αστυνομία, δεν γνωρίζει αγωγή του πολίτη, κοινωνική συμβίωση κλπ Και δεν είναι βέβαια ότι δεν τα έχει ακούσει ή δεν τα έχει διδαχθεί, αλλά είναι ο ατομισμός που επιβάλει να χρωματίζονται προσωπικά οι παραστάσεις. Είναι η πυραμίδα του Malsow όπου το τρίτο σκαλί (Μέλος Ομάδας) και ειδικά το τέταρτο (Αυτοεκτίμηση), του επιβάλει τους μύθους της φαντασιακής τάξης. Η ανοχή στο «άδικο» σύστημα χτίζεται γύρο από την αίσθηση ότι το άτομο βρίσκεται σε ένα μεσαίο σκαλί της κοινωνικής ιεραρχίας. Στα κάτω σκαλιά βρίσκονται οι Γύφτοι, οι Αλβανοί, οι αναξιοπαθούντες, οι αμόρφωτοι, οι βοσκοί, οι βλάχοι, παλιότερα οι Εβραίοι, οι Τουρκόσποροι Μικρασιάτες κι έτσι εμείς αποκτούμε το προνόμιο της μεσαίας τάξης. Δεν είμαστε εμείς που σηκώνουμε το βάρος της Upper Class, αλλά υπάρχουν και οι αποκάτω που σηκώνουν και το δικό μας βάρος.
Και εκεί ξεκινάει η θολούρα διότι όλα αυτά αντίκεινται στις ανθρωπιστικές μας ευαισθησίες. Γνωρίζουμε ότι για να έχουμε τηλεόραση 4k στο σπίτι μας πρέπει να διατηρείται η παιδική εργασία στην Μποργκίνα Φάσο. Γνωρίζουμε ότι για να κυκλοφορούμε με το τελευταίο iphone πρέπει τα κινεζάκια να πλένονται στα μολυσμένα νερά της λίμνης Ναντάιζι. Γνωρίζουμε ότι οι Βασιλιάδες των Ρομά ισχυροποιούνται μέσα από την πώληση των ναρκωτικών με την ανοχή της αστυνομίας και καθοδηγούν πολιτικά τις κοινότητες εκλέγοντας βουλευτές. Γνωρίζουμε ότι η τρομοκρατία εξαρθρώθηκε μέσα σε μια δεκαετία διότι απείλησε πολιτικούς και βιομήχανους, ενώ τα ναρκωτικά ζουν και βασιλεύουν και διακινούνται σχεδόν ελεύθερα. Ολες όμως αυτές οι αντιφάσεις μας προσφέρουν την «πολυτέλεια» που απολαμβάνουμε.
Είναι δυνατόν να υπήρχαν μόνο πλούσιοι και μεσαία τάξη; Οι τεράστιες δεξαμενές των φτωχών και του περιθωρίου είναι θεμελιώδες στοιχείο της κοινωνίας των ανθρώπων.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ζει σε μια εικονική πραγματικότητα υποκρισίας. Για να πάρει το νέο Audi RS Q e-tron πρέπει κάπου στον κόσμο να υπάρχει δουλεμπόριο, περιθωριακοί, παράνομοι, εκβιασμοί και ανείπωτη εκμετάλλευση, συν του να υπάρχουν και οι άλλοι που φταίνε.
Και όλα αυτά τα γράφω ενόψει της έναρξης του COP – 26 σήμερα στην Γλασκόβη καθώς έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για την ανάγκη της στροφής του μοντέλου παραγωγής, που τελικά κανένας δεν το θέλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου