Η δημοκρατία μας με τα βαριά της υποκείμενα νοσήματα αποτελεί τελικά το πρώτο και βασικότερο θύμα της κρίσης της πανδημίας του κορονοϊού.
Οχι τόσο επειδή ζούμε σε έναν πρωτοφανή περιορισμό της ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων. Οχι μόνο διότι το πεδίο ανέδειξε την απογείωση της παραπληροφόρησης. Οχι μόνο επειδή καταλύονται τα εργασιακά δικαιώματα και λαμβάνονται αυθαίρετα και ανεξήγητα μέτρα χωρίς καμία δικαιολόγηση...
κυρίως διότι οι δημοκρατικές διαδικασίες σε κάθε θεσμικό όργανο έχουν μπει στο γύψο με καθεστώς τρομοκρατίας.
Μέσα σε μια διαρκώς εντονότερη ατμόσφαιρα τρομοκρατίας και με την απειλή της ζωής, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου μετασχηματίζουν τις παραδοσιακές δημοκρατικές αξίες της σύγχρονης κοινωνίας μας.
Αφαιρέθηκε κάθε είδος κοινωνικού διαλόγου και λογοδοσίας σε όλες τις διαδικασίες των αποφάσεων συλλογικών οργάνων ανά την επικράτεια με την διαδικασία λήψης αποφάσεων δια περιφοράς.
Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που γίνονται ΦΕΚ, δεν περιλαμβάνουν μόνο μέτρα αντιμετώπισης της εξάπλωσης του κορονοϊού. Περιλαμβάνουν κάθε είδους νομοθετήματος ή πολιτικών που θέλει να εφαρμόσει η κεντρική εξουσία και οι δημοτικές αρχές στην τοπική αυτοδιοίκηση. Χωρίς δημόσιο διάλογο και χωρίς δικαστικό έλεγχο αφού και τα δικαστήρια είναι κλειστά.
Έτσι πέρασαν διατάξεις για το περιβάλλον, για την διοικητική διαδικασία ενστάσεων, για τις δομές αξιοποίησης του ΕΣΠΑ, για πολεοδομικά ζητήματα και για τη σύνθεση επιτροπών και δεκάδες άλλα θέματα τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αλλά και οι δήμοι ενίσχυσαν ή αφήσανε στο έλεος του Θεού, σταμάτησαν ή επέτρεψαν την λειτουργία συγκεκριμένων ομάδων επιχειρήσεων αλλά και συγκεκριμένων ομάδων εργαζομένων.
Αλλά και ίδια η τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή το δικαίωμα της οικονομικής αυτοτέλειας και η αρμοδιότητα των αποφάσεων επί των τοπικών υποθέσεων στις τοπικές κοινωνίες, μπήκε σε μία απόλυτη συρρίκνωση, αφού η τοπική αυτοδιοίκηση δηλαδή τοπικές κοινωνίες, υποχρεώθηκε να στήσει μηχανισμούς για να καλύψει τις ανάγκες αντιμετώπισης της επέκτασης πανδημίας, χωρίς τους ανάλογους πόρους που υποχρεώνεται να τους βρει τώρα μέσα από το δικό της ταμείο, το οποίο μέχρι σήμερα κάλυπτε άλλες ανάγκες.
Αφαιρέθηκε κάθε έννοια έγκαιρης λογοδοσίας. Η κεντρική, αλλά και οι τοπικές εξουσίες: στην κυριολεξία «άδραξαν την ευκαιρία» με την επίκληση της κρίσης του κορονοϊού, να περάσουν χιλιάδες άσχετες αποφάσεις. Με μεγάλη συχνότητα πια ακούγεται το επιχείρημα «δεν είναι ώρα τώρα για αντιπολίτευση»
Και βέβαια όλη η διαχείριση αυτής της κρίσης δεν έχει κανένα στοιχείο δημοκρατικού προγραμματισμού. Ολη η δημόσια διοίκηση οργανώνεται και λαμβάνει εντολές διάρθρωσης από άγνωστα και αναρμόδια ή μη θεσμοθετημένα κέντρα λήψης αποφάσεων. Εταιρείες εισβάλουν από την πίσω πόρτα και διαχειρίζονται δημόσια αγαθά όπως την παιδεία και την υγεία, χωρίς κανένας να τολμάει να ελέγξει ή να αντιδράσει.
Η διαχείριση των απορριμμάτων, εντελώς άσχετη με τον κορονοϊό, ανατίθεται καταιγιστικά στους ιδιώτες ως άμεσο κατεπείγον μέτρο αντιμετώπισης της εξάπλωσής του.
Δημόσιο χρήμα εκτρέπεται ανεξέλεγκτα στον ιδιωτικό τομέα, μέχρι και στα ΜΜΕ αρκεί να συνδεθεί τυπικά στην γραφειοκρατία με την εξάπλωση της πανδημίας. Αρκεί να αναφέρεται. Από την διαχείριση του νερού, τα προσωπικά δεδομένα, τις τηλεπικοινωνίες, τις μεταφορές, την παιδεία, την υγεία, την φορολογία και πολλούς άλλους τομείς.
Τα προσωπικά δεδομένα και η διαχείριση των Big Data διοχετεύονται εντελώς ανεξέλεγκτα σε κάθε είδους εταιρεία με την διαδικασία του επείγοντος και με την επίκληση του κινδύνου.
Ολος ο δημόσιος τομέας, εκτίθεται ασύστολα και διαρθρώνεται ανεπανόρθωτα χωρίς καμία συζήτηση στις ορέξεις του κάθε είδους επιχειρηματία, αρκεί αυτός να δηλώσει ότι «θέλει να βοηθήσει».
Οι εργασιακές σχέσεις αλλάζουν εντελώς μορφή και γίνονται «ευέλικτες»(;). Ουδείς γνωρίζει τι θα αποκατασταθεί από όλα αυτά μετά την κρίση
Οι αλλαγές είναι θεμελιακές στην δημόσια υγεία χωρίς κανέναν διάλογο. Αλώβητος μένει μόνο ο ιδιωτικός τομέας της υγείας και οι τράπεζες με τέτοιες μεθοδεύσεις ώστε αυτοί να βγουν πιο ισχυροί και με περισσότερα διαπραγματευτικά ατού από την κρίση.
Τα πάντα κρίνονται υπό το καθεστώς του τρόμου και την απειλή της επιβίωσης. Οι πολίτες είναι «ελεύθεροι» να κρίνουν με το πιστόλι στον κρόταφο.
Ολο το σκηνικό που χτίζεται υπό το καθεστώς του τρόμου, οδηγεί σε μια παντελώς κατεστραμμένη οικονομία, όπου η παρέμβαση του κράτους για τις νέες οικονομικές δομές και τα σχήματα, θα καθοριστούν με απόλυτο τρόπο από τις κρατικές ενισχύσεις παραβιάζοντας κάθε έννοια υγιούς ανταγωνισμού. Με την επίκληση της αναγκαιότητας, ο ισχυρός θα γίνει ισχυρότερος αφαιρώντας όλα τα στοιχεία της δημοκρατικότητας και της ισονομίας από την οικονομία μας.
Το κομματικό κράτος που ισχυροποιείται σε απίστευτο βαθμό αυτήν την εποχή, θα ελέγξει ΜΜΕ, εταιρείες τηλεπικοινωνιών, εταιρείες διαχείρισης χρηματοδοτήσεων, δικηγορικά γραφεία, ΜΚΟ, Αθλητικά Σωματεία, πολιτιστικούς φορείς και κάθε είδους φορέα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής.
Και βέβαια θα κατασκευαστούν και «ήρωες» - σύμβολα μέσα από το καθεστώς τρομοκρατίας. Η κατασκευή των πολιτικών γεγονότων γίνεται τόσο εύκολη και απλή πια.
Με την κρίση του κορονοϊού η δημοκρατία μας μπήκε στο γύψο. Αλλά μετά την κρίση δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα βγει από αυτόν. Θα έχει δημιουργηθεί μια τέτοια συνείδηση και μια τέτοια «αναγκαιότητα» όπου και πάλι η κοινωνία μας θα ενδιαφέρεται πρώτα από όλα για την επιβίωση. Θα κατασκευαστούν νέα μοντέλα διοίκησης, νέοι όροι δημοκρατικών διαδικασιών, νέοι τρόποι ενημέρωσης και επικοινωνίας και βέβαια η κρίση του κορονοϊού δεν θα σταματήσει με την εξαφάνισή του. Θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια ακόμη.
Η δημοκρατία μας θα είναι το μεγάλο θύμα του κορονοϊού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου