Μπορεί να συζητάμε σήμερα για το Σχέδιο Αντιμετώπισης της Κλιματικής Αλλαγής σε Εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά αυτά τα σχέδια όπως αποφαίνονται και οι επιστήμονες, ούτε σαφές περιεχόμενο έχουν, ούτε υποχρεωτικά είναι, ούτε χρονοδιαγράμματα υλοποίησης περιλαμβάνουν (περιλαμβάνουν μόνο χρονοδιαγράμματα στόχων).
Και επειδή η Κλιματική Κρίση δεν χτυπάει όλες τις περιοχές το ίδιο και η Ελλάδα δεν είναι ένας από τους σημαντικούς παραγωγούς αερίων ουσιαστικά, αυτά που θα γίνουν, αν γίνουν και όταν γίνουν, θα επηρεάσουν στο ελάχιστο τις γειτονιές μας, την ποιότητα της ζωής μας και την ανθεκτικότητά μας ως κατοίκους των πόλεων και μάλιστα της Αθήνας, μίας από τις πιο μολυσμένες περιοχές της Ευρώπης.
Διότι και η Κλιματική Κρίση και η βαρβαρούπολη, εδώ, θα συνεχίσουν να υπάρχουν με τις πρωτόγνωρες θερμοκρασίες (το φαινόμενο της Αστικής Θερμικής Νησίδας) τα έντονα καταστροφικά και ζημιογόνα καιρικά φαινόμενα, την ρύπανση της ατμόσφαιρας, την ταλαιπωρία του κυκλοφοριακού και το άγχος, την έλλειψη πρασίνου στις γειτονιές, την αύξηση των κουνουπιών και τους ψεκασμούς, την συσσώρευση των σκουπιδιών, τον θόρυβο, τα ατυχήματα, τον εγκλεισμό των ανθρώπων και ειδικά των παιδιών από την ανασφάλεια των δρόμων, την έλλειψη δημόσιων πράσινων κοινόχρηστων χώρων και πολλά άλλα.
Οι πολιτικές λοιπόν που σχεδιάζονται να αντιμετωπίσουν την Κλιματική Αλλαγή αν ποτέ υλοποιηθούν, θα φτάσουν και θα επηρεάσουν ελάχιστα την ζωή στην γειτονιά, καθώς αυτή καθορίζεται δραματικά και από άλλους παράγοντες που μόνο τοπικά αντιμετωπίζονται.
Εδώ χρειάζεται μια άλλη: Πράσινη Πολιτική που να αντιμετωπίζει προβλήματα.
Και Πράσινη Πολιτική σημαίνει φιλική και ανθρώπινη γειτονιά ως περιοχή κατοικίας που να αποτελεί κέλυφος ποιότητας ζωής για τους κατοίκους.
Πρώτα από όλα σημαίνει μια ολιστική προσέγγιση του θέματος, δηλαδή για κάθε ενέργεια που κάνεις να μετράς όλες τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η ενέργεια αυτή στον άνθρωπο. Όταν κόβεις ένα δέντρο, διαβρώνεις το έδαφος, διώχνεις τα πουλιά, αυξάνεις τον πληθυσμό των κουνουπιών και προκαλείς ψεκασμούς, αυξάνεις τους θορύβους και τον βαθμό δυσφορίας των κατοίκων, αυξάνεις τις απαιτήσεις ενέργειες για τα σπίτια και το καλοκαίρι και το χειμώνα, αυξάνεις την ταχύτητα των αυτοκινήτων και τα ατυχήματα και σύμφωνα με τις διεθνείς μελέτες μειώνεις και 12% την αξία των σπιτιών.
Όταν φαρδαίνεις έναν δρόμο, αυξάνεις τις ταχύτητες των αυτοκινήτων και τα ατυχήματα και απομονώνεις τους ανθρώπους και τα παιδιά στα σπίτια τους.
Αφού λοιπόν υιοθετήσουμε μια ολιστική αντίληψη στις δράσεις τους ένας δήμος, οφείλει να κάνει και τα εξής :
Σφοδρό εμπλουτισμό του πρασίνου καθώς το πράσινο πέραν των 22 θετικών επιπτώσεων που έχει στο Περιβάλλον, δίνει στον άνθρωπο την αίσθηση της φύσης και της γαλήνης. Όλα είναι ομορφότερα, ποιοτικότερα, ηπιότερα, ανάμεσα στα φυτά και στα δέντρα.
Βιώσιμη Κινητικότητα. Γειτονιές με προτεραιότητα στον πεζό. Με απρόσκοπτα πεζοδρόμια που να ενώνουν τα κεντρικά σημεία της πόλης και όχι μόνο να επιτρέπουν αλλά να παροτρύνουν τον κάτοικο να βγει έξω και να περπατήσει με ασφάλεια με άμεσες επιπτώσεις στην υγεία, την κοινωνικότητα και τους δεσμούς γειτονιάς.
Μείωση του ορίου ταχύτητας στα 30 χλ/ω με συνύπαρξη του ποδηλάτου.
Πλήρες αξιόπιστο δίκτυο μέσων μαζικής μεταφοράς χωρίς ρύπους.
Θεσμοί Κοινωνικής Συμμετοχής. Κάθε γειτονιά ανήκει στους κατοίκους της που πρέπει να λειτουργούν συνεχώς ως συνέλευση και να συναποφασίζουν για την τύχη της και την εξέλιξή της. Ολοι οι κάτοικοι μιας γειτονιάς είναι συνιδιοκτήτες της και πρέπει να συναποφασίζουν για την διαχείριση των κοινών πόρων. Οι κάτοικοι μιας γειτονιάς δεν διοικούνται, εκπορσωπούνται.
Το Αειφόρο Ανοιχτό σχολείο στην γειτονιά. Κάθε σχολείο είναι ένα δημόσιο κτήριο με ευρύχωρο προαύλιο που ανήκει σε όλη τη γειτονιά. Ένα καταπράσινο σχολείο με φυτά κα δέντρα παντού που μπορεί να φιλοξενεί κάθε είδους πρωτοβουλία της γειτονιάς. Εκδηλώσεις, σεμινάρια, συζητήσεις, δημιουργίες, παιχνίδια. Πολλά και μικρά σχολεία ως κέντρα και κύτταρα έκφρασης της γειτονιάς. Το αειφόρο σχολείο είναι βασικό εργαλείο ευαισθητοποίησης και πληροφόρησης της επόμενης γενιάς για όλα τα προβλήματα που θα βρουν μπροστά τους. Το σχολείο ως δημόσιο αποκεντρωμένο κτήριο μπορεί να λειτουργεί ως τόπος συνάντηση και κύτταρο διεργασιών για όλη την γειτονιά.
Εθελοντισμός και Ενεργός Γήρανση – Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις
Τρία βασικά θέματα κοινωνικής συνοχής.
Οι δήμοι ως οργανισμοί καλούνται να αξιοποιήσουν όλο το ανθρώπινο δυναμικό της τοπικής τους κοινωνίας για να θωρακίσουν και να εμπλουτίσουν επιστημονικά και σχεδιαστικά τις λειτουργίες τους. Ο Εθελοντισμός που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι οργανωμένος και καθοδηγούμενος από τους δήμους αποτελεί τον μεγάλο κοινωνικό εταίρο. Το alteregoτης δημόσιας διοίκησης που την συμπληρώνει με το έκτακτο και το πρόσθετο. Εθελοντισμός σε τοπικό επίπεδο σημαίνει σύσφιξη των δεσμών των ανθρώπων της γειτονιάς.
Οι δήμοι του Δυτικού Κόσμου και ιδιαίτερα της Ελλάδας που έχει την πρώτη θέση, επίσης καλούνται να αντιμετωπίσουν το τεράστιο πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού. Σε λίγα χρόνια το 50% του πληθυσμού θα έχουν ηλικία άνω των 65 ετών με τεράστια προβλήματα και ανάγκες σε επίπεδο γειτονιάς. Η ενεργός γήρανση, η συμβουλευτική υποστήριξη για την Τρίτη Ηλικία, η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και η λεγόμενη SilverEconomy(ρομποτική, τηλεϊατρική, delivery, onestopshopκλπ) θα πρέπει να μπουν ψηλά στην ατζέντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γιατί θα αποτελούν και το νούμερο ένα πρόβλημα στο άμεσο μέλλον.
Και το τρίτο κομμάτι της Κοινωνικής Συνοχής που πρέπει οι δήμοι να εξασφαλίζουν, είναι η τοπική ανάπτυξη με ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά που σημαίνει ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους. Οι δήμοι θα πρέπει να προωθήσουν τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις με προγραμματικές συμβάσεις για όλες τις λειτουργίες τους που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν με το ανθρώπινο δυναμικό τους, αλλά και για την διαχείριση των τοπικών κοινών δημόσιων πόρων (συντήρηση παιδικών χαρών, πλατειών, σχολείων, ανακύκλωση κλπ)
Και τελειώνουμε με την διαχείριση των απορριμμάτων. Το βασικό αποτύπωμα του ανθρώπου στο περιβάλλον. Οι γειτονιές πρέπει να αποκτήσουν αυτονομία διαχείρισης, αποκεντρωμένα με προτεραιότητας στην μείωση, την επανάχρηση και επισκευή και κατόπιν στην αξιοποίηση των ανακυκλώσιμων υλικών.
Μπορεί όμως σήμερα μια δημοτική αρχή να τα κάνει όλα αυτά; Στον μεγαλύτερο βαθμό η απάντηση είναι όχι. Γιατί λείπει το νομικό πλαίσιο που ξεπερνάει και υπερισχύει των αποφάσεων ενός δημοτικού συμβουλίου.
Τα Επιχειρησιακά Προγράμματα, οι στόχοι τους και τα χρονοδιαγράμματα τους, απαιτούν αυστηρές και πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές για να έχουν ολιστική αντίληψη.
Η αναβάθμιση του Περιβάλλοντος επίσης απαιτεί δείκτες και δράσεις.
Η Κοινωνική Συμμετοχή χρειάζεται κανόνες νομικά προσδιορισμένους και ερασμιότητες.
Για να εφαρμοστεί το Αειφόρο Ανοιχτό σχολείο στην γειτονιά χρειάζεται μεταρρύθμιση αρμοδιοτήτων και ευθυνών. Ο Εθελοντισμός η Ενεργός Γήρανση και οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις χρειάζονται αλλαγή του νομικού πλαισίου.
Η διαχείριση των απορριμμάτων χρειάζεται θεσμοθέτηση του «πληρώνω όσο πετάω».
Και όλα αυτά απαιτούν χρηματοδοτήσεις και αλλαγή των αντιλήψεων που διέπουν τους αναπτυξιακούς νόμους και τα αναπτυξιακά προγράμματα.
Όλα αυτά για να γίνουν χρειάζονται αλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής στην κατεύθυνση των Πράσινων επιλογών που οριοθετούνται από την ήπια αειφόρο ευημερία των ανθρώπων, της φιλικής, πράσινης, ασφαλούς γειτονιάς ως προτεραιότητα, των συνεταιριστικών αντιλήψεων στην οικονομία και της εταιρικής σχέσης κράτους, αγοράς και κοινωνίας των πολιτών, την δημοκρατική αντίληψη στην διαχείριση των κοινών πόρων και κυρίως στην αρχή των τοπικών αυτονομιών όπου οι τοπικές κοινωνίες έχουν το δικαίωμα να διαχειρίζονται όπως αυτές θέλουν τους τοπικούς τους πόρους αλλά και διαθέτουν το τεκμήριο της καλύτερης γνώσης αφού αυτές και μόνο βιώνουν τα ιδιαίτερα τοπικά τους προβλήματα.
Και τέλος χρειάζεται ένα σύστημα τοπικής διακυβέρνησης που δεν θα λειτουργεί ως μηχανισμός ακροφύσιο του κεντρικού κράτους, αλλά ως πραγματικά αποκεντρωμένη διοίκηση.
Τα κόμματα που έχουν διοικήσει μέχρι σήμερα την Ελλάδα, δεν έχουν τέτοιες αντιλήψεις και πολιτικές προτεραιότητες για να προωθήσουν ανάλογες πολιτικές. Δεν πιστεύουν στην πραγματική αποκέντρωση, ούτε ενισχύουν τη τοπική αυτονομία. Προωθούν τοπικούς τοποτηρητές.
Δεν πιστεύουν στην εταιρική σχέση κράτους και κοινωνίας. Αντιμετωπίζουν τον πολίτη ως πελάτη.
Δεν έχουν προτεραιότητα την προστασία του περιβάλλοντος και την ήπια ευημερία των ανθρώπων. Επιδιώκουν την ανταγωνιστική, αντιπαραγωγική και εξοντωτική ανάπτυξη και αντιμετωπίζουν το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους ως αναλώσιμα αγαθά.
Δεν θέλουν ένα σχολείο ελεύθερο που θα αφήνει δυνατότητα έρευνας και έκφρασης στον μαθητή, ούτε την εμπλοκή της κοινωνίας σ΄αυτό. Θέλουν ένα σχολείο που θα παράγει μαθητές ιμάντες μεταβίβασης για την συντήρηση του γνωστού ανταγωνιστικού μοντέλου παραγωγής.
Δεν θέλουν τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις με πολυπρόσωπες, δημοκρατικές διοικήσεις που δεν θα παράγουν κέρδος. Θέλουν την συγκέντρωση των κεφαλαίων σε λίγα χέρια για να διαπραγματεύονται με τους λίγους τις δημόσιες συμβάσεις και με μεγάλα οικονομικά αντικείμενα. Δεν θέλουν αποκεντρωμένη και τοπικά αυτόνομη διαχείριση των απορριμμάτων, θέλουν μεγάλες μονάδες επεξεργασίας και καύσης για να διαπραγματεύονται μεγάλα οικονομικά αντικείμενα. Μιλάμε για 7 δις το χρόνο.
Τέλος δεν θέλουν έναν αυτοοργανωμένο και αυτόνομο εθελοντισμό, ούτε τις συμμετοχικές δημοκρατικές διαδικασίες, διότι φοβούνται ότι η σύγκριση θα αναδείξει άλλα συστήματα πολύ πιο αποτελεσματικά και εξορθολογισμένα στην διαχείριση των κοινών πόρων.
Το ότι σήμερα η κοινωνία έχει ωριμάσει και απαιτεί τις πράσινες πολιτικές που αποτελούν και επιστημονική επιταγή, αποδεικνύεται από το ότι: όλα τα κόμματα σήμερα έχουν ράψει καλού κακού και ένα πράσινο κοστούμι και η ευαισθησία τους για το περιβάλλον διακρίνεται ως κερασάκι σε κάθε λόγο τους. Συνεχώς εξαγγέλλουν, χωρίς να πράττουν τίποτα.
Η κοινωνία όμως δεν πρέπει να περιμένει άλλο. Πρέπει να δώσει μια πράσινη αυτόνομη και καθαρή έκφραση στον κοινοβουλευτικό έλεγχο για να πιέσει ασφυκτικά, οι γειτονιές της να γίνουν πράσινες, φιλικές και να ανταποκρίνονται στις πραγματικές της και δικές της ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου